Goed begin is het halve werk!!!

Zo de eerste dagen van 2006 stonden dus in het teken van goed beginnen. Dit gold natuurlijk in eerste instantie voor iedereen binnen het bedrijf. En het is daarom erg leuk te zien dat iedereen er weer zin in heeft en met frisse moed aan de slag is gegaan.

En ook worden er gelukkig gelijk aan het begin van het jaar weer genoeg leuke feestjes georganiseerd, dus over de activiteiten in het weekend hoef ik me geen zorgen te maken.
Zo ook afgelopen weekend, een feestje op een plaatselijke school. Hier waren wij dan, behorend tot de prominenten uit de buurt, voor uitgenodigd door partyleader Tooie. Het blijkt dus dat elke school in de buurt aan het begin van elk kalenderjaar een soort van braderie voor de buurt organiseert om geld te genereren.
Nou en als je dan dus aan kaarten voor deze braderie kan komen dan laat je dat natuurlijk niet na. Dus wij zaterdagavond met een koppeltje, haar in de krul en drank binnen handbereik, op naar dat feest.
Op de binnenplaats van de school, waren allemaal tafeltjes neergezet, en aan een van de kopse kanten was een podium opgezet. Hierop werd een professionele karaoke installatie geflankeerd door een stapel prijzen en een zangeres die waarschijnlijk gratis met de installatie was bijgeleverd (wel goede outfit had ze aan trouwens!!).
Ook over het eten hoefde ik me geen zorgen te maken, dat was namelijk prima geregeld door de plaatselijke catering en er zouden 7 gangen gaan volgen. Nou had ik voor de zekerheid van te voren alvast maar een hamburgertje genomen, je weet immers nooit. Nou was dit niet geheel onverstandig want na de eerste gang, die bestond uit heerlijke snackballetjes, kwam het eerste grote vleesgerecht op tafel. Nou vindt ik vlees helemaal geweldig, en lust ik dat bijna in alle soorten en maten, maar wil ik het wel graag op mijn bord gepresenteerd krijgen op een wijze, waardoor de herkomst van het stuk helemaal niet, of in het ergste geval moeilijk te herleiden is.

Op het menu stond dus eend, in principe lekker, maar ik had op het moment dat ik hem of haar zag liggen op het bord het gevoel of dat het elk moment het geluid WEK WEK WEK zou kunnen gaan maken. Je kunt je voorstellen, deze jongen had niet zo’n honger meer en toen ze de volgende ronde met vissen gingen strooien, was het voor mijn duidelijk dat ik met beter met mijn core business bezig zou kunnen gaan houden.
Dat ik niet zo’n trek had deed trouwens niet af aan het feit dat het een fantastisch gezellig feest was en naarmate het bier in een wat hoger tempo werd genuttigd, kreeg ook de microfoon van de karaoke set een steeds grotere aantrekkingskracht op me. Het effect dat de microphone had op mijn persoon, had ik blijkbaar als een van de weinige farangen (buitenlanders) op de Thaise damentjes. Want ik kwam er niet onderuit, om met een paar van hen een dansje te doen. En ik zou daar nu nog hebben gestaan, ware het niet dat de burgemeester van Pattaya in hoogsteigen persoon orde op zaken kwam stellen en iedereen vroeg te gaan zitten voor zijn speetch. Als klap op de vuurpijl ging de beste man ook nog eens een liedje zingen. Dat zie ik Cohen toch nog niet zo 1-2-3 doen bij, pak hem beet, de opening van een plaatselijk kinderdagverblijf.
Aan het eind van het liedje bedankte de burgemeester iedereen voor zijn of haar aandacht, en brabbelde hij nog wat in de richting van ons tafeltje. Ik dacht dus dat ie mij vroeg om een liedje te komen zingen. Nou had die microfoon, zoals ik al zei, een behoorlijke aantrekkingskracht op mij, heb ik er daarnaast over het algemeen geen problemen mee om mezelf publiekelijk voor schut te zetten en was het wel even de burgemeester van Pattaya die aan mij vroeg om een liedje te zingen. Dus ik heb daar op het podium een uiterst bedenkelijke versie van ELVIS neergezet, waar we het verder ook gewoon niet meer over moeten hebben. Maar het publiek vond het wel mooi, of laat ik het zo zeggen, ze zagen de lol er wel van in. Maar na het liedje ging ik weer gewoon op mijn plaatsje zitten, bleek die burgemeester dus helemaal niet te hebben gevraagd of ik een liedje wou zingen, maar hij wou dat we ff voor hem gingen klappen. Dat Thais blijft natuurlijk ook lastig en het had dus allemaal niet nodig geweest. Maar ja belijk het positief, het heeft in ieder geval weer een paar mooie plaatjes en herinneringen opgeleverd. Ik heb zelfs, en ben daar natuurlijk ook wel weer trots op, de plaatselijke televisie gehaald en een foto met de burgemeester gescoord. Zodoende goed begin is het halve werk.

Volgende keer een artikel over massages voor de toerist met haast. Ik heb ze nu zo’n beetje allemaal ondergaan, en kan dus pogen op een ruime ervaring in deze vorm van genot. Deze wil ik dus daarom graag met jullie gaan delen in een wetenschappelijk verantwoordt artikel.