Bangkok-Kuala lumpur-Bangkok

Zoals ieder van jullie natuurlijk wel begrijpt is voor een langer verblijf in Thailand een visum nodig. Natuurlijk heb ik dat voor mijn reis keurig geregeld en mag ik hier dus een halfjaartje blijven zonder problemen. Het enige is dus dat ik binnen 90 dagen na aankomst wel ff met beide beentjes de grens over moet om een stempeltje te halen en dan mag ik tot maart blijven.

Nou zijn er van die reisjes te boeken, waarmee je met een groepje in een minibusje de grens van Cambodja over wordt gebracht. Dit kost dan zo’n 2000baht en dan wordt eigenlijk alles voor je geregeld. Wat ik ervan gehoord heb moet het een hele bijzondere ervaring zijn, maar zonder er verder al te veel over uit te wijden: leuk is anders!!
Dus ik ben op zoek gegaan naar een alternatief om de grens over te gaan, en die heb ik natuurlijk gevonden. Ik zit hier in Thailand namelijk nog geen twee uur vliegen van de metropool Kuale Lumpur (KL). Dus daar moest maar even een reisje naar geboekt worden.

Ik twee weken geleden een beetje informeren wat dan wel niet moest gaan kosten en of er vluchten waren, maar natuurlijk nog niks definitief afspreken, want daar was ik geestelijk nog niet klaar voor. Ik zou de boel de volgende dag, vijf dagen voor de geplande vertrekdatum, wel even kortsluiten er was immers nog tijd zat. Maar ja, zoals gewoonlijk, was het weer een hectisch weekje en vond ik pas een dag voor de gewenste vertrekdatum kans om naar het reisbureau te gaan. Vlucht geen probleem, maar een hotel dat kon niet meer geboekt worden. Maar ik dacht, zorg nou eerst maar dat je er komt, het regelen van een hotel kan altijd nog wel, zo gezegd zo gedaan. En de volgende dag zat deze jongen mooi in de taxi op weg naar Bangkok.

De maatschappij waarmee ik vloog air asia, een budgetmaatschappij, maar verder wel prima. Voor ik het wist stond ik dan ook op KLIA (Kuala Lumpur International Airport). Op dat moment waren er twee zaken van belang, van het airport naar de stad komen en daarna een hotel vinden. Dit hoefde ik niet helemaal alleen te doen want in het vliegtuig zat ik naast een rugpakker, die bij een vriend van hem in het hotel een slaapplaats had, dus we konden in ieder geval een taxi delen naar de stad. Hij zei dat ik ook wel op dezelfde kamer kon blijven voor de eerste nacht en dan kon ik de volgende dag rustig naar een hotel zoeken. Al met al prima geregeld dus. Nu moet erbij worden verteld dat de man die ik tegen kwam, genaamd Vance, de statisch van DUDE al ver was ontstegen, en ik van het hotel waar we heen gingen ook niet te veel moest verwachten. Hier aangekomen bleek ook niet minder waar te zijn, de kamer van de vriend (opper DUDE eerste klas), had geen ramen maar alleen een klein ventilatortje om de boel een beetje te koelen. De muffe lucht, die er hing deed me denken aan een van de vele malen dat ik weer eens vergeten was mijn voetbaltas uit te pakken en hem na een week in de kast, weer open trok om hem opnieuw te gebruiken.
Maar ik had een plekkie, en de mannen hadden ook nog wel oren om en biertje te pakken dus ik had geen klagen.

Aangezien KL de meeste mensen moslim zijn, is het nachtleven vergeleken met Pattaya een lachertje, maar de plaatselijke ‘beach club’ was goed te doen. De rustige avond, zou daarnaast nog uitmonden tot een gedenkwaardig moment, want we kwamen de eigennaar van SHAG (Spirit, Hop, and Ghost compangnie) tegen. Dit is een nieuw dranklabel voor Aziatische markt, met als slogan: Fancy a SHAG !!! (Succes verzekerd). Deze knakker, wist na enen (algemene sluitingstijd) nog wel een toko-tje achteraf waar we wat alcohol konden halen. Dus wij met z’n vieren heel KL door gecrossed om nog even te feesten. Het was al met al een mooie avond, en om 5 uur lag ik pas in het mandje.

Het gevolg, we waren alle drie de volgende ochtend niet uit ons bed te slaan, en stonden pas 16:00 buiten het hotel. Das natuurlijk wel lekker, als je twee dagen in KL verblijft en een hoop wil bekijken en je slaapt ff lekker uit de eerste dag. Maar, aan de andere kant, ik had lekker geslapen en het een gezonde zin om de stad te gaan verkennen.
First things first, ontbijt: Ben, (de Opperdude) wist wel een leuk Indisch tentje. Nou had ik daar wel oren naar, want een lekkere curry dat sla ik niet af. Met een volle maag, kon ik dus van start gaan met het verkennen van de stad. Ik was gelukkig nog wel zo slim geweest om op het vliegveld even een boekje over KL met handige kaart te kopen, zodat ik me toch een beetje kon oriënteren. Het eerst wat ik wou zien, waren natuurlijk de Petronas Twin Towers, tot voor kort de hoogste gebouwen van de wereld. Ik haastte me dus naar het station, waar ik de skytrain naar KLCC pakte. Deze skytrain brengt je voor weinig, snel door de gehele stad. Je moet wel een beetje tegen de drukte kunnen, want er zijn meer mensen die het een handig vervoersmiddel vinden.

De twin towers zijn gebouwd in een soort van park, dus ik kon lekker ff in het gras gaan liggen en genieten van het prachtige uitzicht. Ook zag ik als echte toerist kans om even wat foto’s van de gebouwen (met mezelf erbij natuurlijk!!!!) te nemen.

Om een uur of vijf ging ik dan maar op zoek naar een hotel, dus ik stapte in een taxi en de enige hotelnaam die ik me nog kon herinneren van het internet was het hotel NOVA, dus daar moesten we dan maar heen. Met grote letters stond op de gevel te lezen CASA NOVA (huize nova), en gelijk was me duidelijk dat ik me hier wel thuis zou voelen voor de komende twee nachten. Bij het inchecken, stond ik naast een man uit Tsjechië, die op doorreis was en ook twee nachten zou blijven. We stonden een tijdje te praten en we besloten de volgende dag samen even een citytripje te maken, zodat we wat van de stad konden bekijken.
Die avond ben ik even wat gaan eten op de straat, en daarna nog even uit geweest en het was toch weer 3 uur voordat ik op mijn bedje lach. De volgende ochtend zouden we er om 7uur uit voor het ontbijt en daarna naar de twin towers om even op de sky-bridge te kijken. Door de vorige twee avonden, voelde ik me als door een bus overreden en moest het ontbijt dan ook aan mij voorbij laten gaan. Met mijn kersverse reiscompagnon Jirzy, in de taxi naar het loket om de kaartjes te halen om even 10 minuten over de sky-bridge te lopen. Omdat ik wat laat was, bood ik aan om in de rij te gaan staan, en een half uurtje later waren we in de lift op weg naar de 41 verdieping. Nou even een tijdje rondlopen over de skybridge en foto’s maken. Best geinig.

Daarna terug naar het hotel, waar een limousine met chauffeur al klaar stond om ons de stad even te laten zien. In een tripje van +/-4 uur zijn we langs de volgende bezienswaardigheden gestopt:

- Kings palace;
- National museum;
- Sultan abdul samad building;
- Kuala lumpur tower;
- Batu caves;
- Batik factory;

Nou ik ga niet allemaal vertellen wat dat allemaal inhoudt, (voor de nieuwsgierige lezer: raadpleeg het internet) maar het was allemaal erg de moeite waard. Na de tour hebben we nog een beetje door de stad gelopen en is Jirzy weer het hotel ingegaan en ik de markt op om een beetje te eten. Na een tijdje werd mijn aandacht getrokken door de plaatselijke massageshop. Ik heb al een hele verscheidenheid aan massages mogen genieten in Thailand en wou wel even een vergelijk maken met de variant uit Maleisië. Ik ging voor de body massage, wat deze keer inhield dat de rug, schouder en benen en hoofd behandelt worden. Het eerste verschil met Thailand is dat de massage wordt uitgevoerd door een man. Over het algemeen betekent dit dat het meer pijn gaat doen. Dit bleek ook wel waar te zijn, want op sommige momenten, kon ik het toch niet echt aangenaam meer noemen, maar na een uurtje was ik wel helemaal los.
Als toetje mocht ik nog even gebruik maken van de sauna. Dit was voor mij ook weer een geheel nieuwe ervaring, en ik dus even lekker 20min lopen zweten. De massage in KL krijgt dus van mij, een dikke voldoende. Nu werd het tijd om nog even wat eten naar binnen te gaan werken en slapen. De volgende dag stond namelijk het vliegtuig al weer om 7:50 gepland om te vertrekken naar Bangkok. Het was een kort maar bewogen weekendje gebleken.
Als afsluiter zou ik nog even samen met Martin, Kob en Wan de maandag in Bangkok doorbrengen, hier werd namelijk de verjaardag van de Koning gevierd. Eerst een beetje door de stad geslenterd, en daarna bij de Grand Palace gewacht tot de koning voorbij kwam. Nou, na een uur of twee kwam ie dan voorbij scheuren in zijn Bentley. Echt goed hebben we hem dus niet gezien, en ik was eigenlijk wel een beetje teleurgesteld. Ik was blijkbaar de enige, want alle Thai om me heen, keken uiterst tevreden. De laatste stop van de dag zou zijn, op het veld tegenover de Grand Palace, waar 10 duizenden mensen het officiële partijtje van de Koning zouden bijwonen. Overal om het veld stonden eettentjes en het was een gezellige aangelegenheid. Maar zo als zo vaak,was het natuurlijk weer een ongeorganiseerde bende, maar dit zou later pas blijken. Eerst kwamen er meerdere fanfare korpsen voorbij, en daarna waren op verschillende podia danseressen om de zweer erin te brengen. Op het moment dat het wat donkerder, moest iedereen zijn (gratis gekregen) kaarsje aansteken en werd massaal het speciale nummer voor de koning gezongen. Bij het uitblazen van de laatste zin, werd het klapstuk van de avond ontstoken, namelijk: Het vuurwerk. Dit was opgesteld op het midden van het veld, midden in het publiek. Je voelt hem al, op het moment dat het de lucht in ging, brak de pleuris uit. Het waren niet van kinderachtige pijlen die de lucht in gingen namelijk, en er kwam ook wel weer het een en ander naar beneden, het was dus even vrouwen en kinderen eerst. Maar moet ook weer gezegd, eenmaal op veilige afstand konden we genieten van al dit moois. Het werd al weer laat, dus tijd om terug naar Pattaya te gaan. De snelste manier om dan naar het hotel te raken is via een Tuk-Tuk (een soort van Sisi wagentje). We kwamen er in eentje terecht, waarvan de bestuurder het meeste weg had van een piraat. Hij wist wel het gas te vinden in ieder geval, in een ware doden mansrit van een half uur, tussen bussen door tegen het verkeer in, kwam het karretje tot stilstand en werden we verzocht uit te stappen. De plaats waar dit echter moest, was niet de plaats die we aan hem doorgegeven hadden (tenminste dat dachten we), we moesten dus weer het centrum door om bij het hotel en de auto te komen. Dit schijnen ze wel vaker te doen, de zogenaamde Tuk-Tuk-Truck, gaan ze eerst de verkeerde kant op en dan pas naar de goede plek en ze laten je dan dubbel betalen. Maar ik vond het eigenlijk wel mooi, kon ik weer genieten van een mooie rit, en die twee euro extra daar lig ik niet wakker van.

Zo dit was het weer voor deze week, ik heb ook weer wat foto’s toegevoegd. Volgende week het eerste deel van een driedelig epos over de wondere wereld van stilte en gewichtloosheid!!!!!

Tot dan,